18.05.2012r

Zmęczenie

Zmęczona szkołą i treningami padam na najbliższe wolne miejsce w autobusie. Niestety mam na późną godzinę do szkoły. "Nareszcie piątek" myślę. Rozglądając się po pojeździe stwierdzam, iż jest jeszcze wiele wolnych siedzeń i nie będę musiała w najbliższym czasie ustępować miejsca. Po dwóch przystankach dosiada się do mnie koleżanka z klasy. Zaczynamy wymieniać uwagi na temat sprawdzianu z chemii. Tak mija następne 5 przystanków. Po chwili koleżankę zaczepia starszy pan i zaczyna jej robić wykład na temat tego, że my młode powinnyśmy ustąpić miejsca pewnemu panu z kulą. Sęk w tym, że już przedtem chciałyśmy mu odstąpić miejsca, ale on stanowczo odmówił, gdyż jechał tylko jeden przystanek. Na następnym postoju zwalniamy miejsca dla dwóch kobiet w podeszłym wieku. Jednak ten "miły" starszy pan rzuca uwagi typu: "Wreszcie ruszyły dupę", "Głupie młode dziewuchy", a reszta starszych pań mu przytakuję. Mimo zmęczenia odzywam się do niego  uprzejmie i najmilej jak umiem "Dobrze rozumiemy, proszę pana".  Jednak po chwili przekonuję się, że popełniłam błąd. "Ty głupia dziewucho, jak cię matka z ojcem wychowują?! Powinni się zająć swoim niewychowanym dzieckiem, a nie szlajać się nie wiadomo gdzie". Dobrze wiem, iż dalsza wymiana zdań jest po prostu bezproduktywna. Odwracam się i dalszą drogę autobusem pokonuję prowadzona wrednym wzrokiem starszych ludzi.

Uroczo prawda? Wiem, że wielu osobą przytrafiają się takie sytuacje. Ja swoją prawdę powiedziawszy ocenzurowałam, gdyż nie ma sensu przytaczać wypowiedzi uroczego, starszego pana. Po prostu przytrafił mi się "kulturalny opierdol". Nie ma co. -.-

Denerwuje mnie to, że ten oto człowiek naskoczył na moich rodziców, a zwłaszcza na mamę. Nie zna ich więc nie powinien wypowiadać się na ich temat. Po mnie można jechać do woli, ale nie zostawią moją rodzicielkę w spokoju. Cieszę się teraz, że byłam cholernie zmęczona, ponieważ na codzień mam dosyć cięty język i mogło by się zrobić naprawdę niemiło. 

Szczerze powiedziawszy myślę, że na starość z niektórych ludzi wypływa cała żółć zgromadzona przez wszystkie lata swojego życia. To trochę smutne, ale prawdziwe. 

 Ostatnio trochę zaniedbałam bloga, ponieważ staram się poprawić oceny i mam ciężkie treningi. Przez ostatnie trzy tygodnie intensywnie trenuję przed zawodami pływackimi, koszykarskimi, piłki nożnej oraz początkiem sezonu windsurfingowego. Pomyśleć, że od wiszenia na drążku mam poranione dłonie. Nienawidzę studentów, którzy przychodzą na te zajęcia. -.- Po prostu wymyślają bezsensowne ćwiczenia.

Zauważyłam, że tytuł mojego bloga to po prostu ironia. Hasło "Pozytywne myślenie" nie odnosi się do niego w żadnym calu. Jest chyba takie jak ja. Po prostu pełne sprzeczności. 

Życzę miłego weekendu!

Pozdrawiam 

Vivenn